نیمه پنهان گل سرخ
مدتها گذشته است نه من لب می گشایم و نه تو تو پا پیش می گذاری و من همچنان در اندوه خود جا مانده ام هنوزم خاطرات را به خاطره سازی ترجیح می دهم انبوهی از دلمردگی ها چون موریانه های ریز وجودم را ذره ذره می تراشند دلم میخواهد حضورم چون ماه شب چهارده کامل و تمام باشد ولی عقل همچنان هلال بی جانم را تمنا دارد میدانم کجا ایستاده ام ولی نمیدانم قدم در کدامین راه بگذارم و بازهمان قصه کهنه عقل و عشق!!! آنقدر خسته ام که همت غبارروبی این غمکده را هم ندارم نه همتی از من مضاعف شد و نه کاری اما اعتراف می کنم دلتنگ این ماتمکده شدم با همه تلخی و سردی برای من روزنه ای از نور است نوری که شاید روزی آنقدر وسعت یابد که چشمان بسته مرا به روشنی، به عشق، به زیبایی باز کند آمین!
گفت : گل سرخی دیگری گفت : گل یاسی دیگری گفت : گلم و دیگری.... خود عطر نرگس را عاشقانه دوست دارم ماندم که کدام یک را برچینم و گل سرخ گزیده من بود چرا که نامش همنام تنهایی هایم است رنگش همرنگ دل سرخم است بویش هم بوی عاشقی هایم است ویادش یاد آور عصر طلایی زندگیم است
