گفتم به صبر رها می شود دلم

صبرم تمام شد، اما دل من رها نشد

یار در خانه بنشسته و دل در پی نیاز

اما چه سود که جانم پر از صفا نشد

گفتم به غم، خسته ام، برو از برم دگر

غم رفت و اما درد من دوا نشد

می می زدم از جام عشاق بی ریا

بشکست باده و اما« تن ها » وفا نشد

گفتم به هجر، واصل می شود دلم

هجران همی شد و اما وصل چرا نشد؟

هستی به خاک و جان به کف و سر پرزباد

همه داده ایم و اما تغییر قضا نشد

گفتم به دعا، حل شود همه مسائلم

عمریست ثناگوییم و اما رفع بلا نشد

گم در خود و عشق معطل و جان منتظر

هیچ دلداده ای اما به این سان جفا نشد

 ___________

پ.ن.اگر وزن میزان نیست، ببخشای، بضاعت کم بود!

 

نوشته شده در جمعه 87/2/27ساعت 10:39 صبح توسط گل سرخ| نظرات ( ) |