نیمه پنهان گل سرخ
ای ساربان آهسته ران آرام جانم میرود وان دل که با خود داشتم با دل ستانم میرود من مانده ام مهجور از او بیچاره و رنجور از او گوئی که میشی دور از بر استخوانم میرود با این همه بیداد او وین عهد بی بنیاد او در سینه دارم یاد او یا بر زبانم میرود او میرود دامن کشان من زهر تنهایی چشان دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم میرود باز آی و بر چشمم نشین ای دل فریب نازنین کاشوب و فریاد از زمین بر آسمانم میرود ای ساربان آهسته ران ای ساربان آهسته ران کارام جانم میرود وان دل که با خود داشتم با دل ستانم میرود .......................
نوشته شده در شنبه 88/5/3ساعت
1:29 صبح توسط گل سرخ| نظرات ( ) |