نیمه پنهان گل سرخ
وقتی که پا گذاشتم در طریق عاشقی هیچ فکر نمی کردم که گم می شوم در پس کوچه هایش سرمست بودم و یکسرو گردن بالاتر از همه می پنداشتم یافتم گم شده ام را یافتم ولی گمشده ام را دوباره گم کردم آهای کسی گمشده مرا ندیده ؟ دهم نشانه ؟ گوهری است یکدانه برای این دل دیوانه نامش جاودانه عطرش مستانه رخش کرانه مهرش تازیانه یادش بهانه ما وایش میخانه ویرانه اویم همواره آهای کسی گمشده مرا ندیده ؟
نوشته شده در پنج شنبه 85/10/14ساعت
4:9 صبح توسط گل سرخ| نظرات ( ) |